Antakya ve çevresinden sayısız eser, Kuzey Amerika’daki müzelerde sergilenmekte –birçoğu ihmal edilmiş, kataloglanmamış ve geldikleri günden bu yana incelenmemiş durumda. Bu durum, Antakya ve çevresinin mirasını araştıran bizler için büyük bir zorluk teşkil ediyor. Bununla birlikte, bu koşullar kritik soruları da beraberinde getiriyor: Sömürge yönetimleri altında gerçekleştirilen Batı merkezli arkeolojik kazılar, sömürgecilik sonrası bir perspektiften nasıl analiz edilebilir? Antakya’nın son derece parçalanmış mirasından hangi epistemik çıkarımlar elde edilebilir?

Ezgi Erol konuşmasında, doktora tezinin bir vaka çalışması olan 1934 yılında Daphne’de kazılan “Psykhelerin Kayığı Evi” ne odaklacanaktır. Bu evin mozaiklerinin bilgi üretme potansiyelini tartışarak, onların farklı coğrafyalara dağılmasının değişen güç ilişkilerini ve günümüz müze uygulamalarını şekillendirmeye devam eden sömürgeci bilgi sistemlerini nasıl yansıttığını ele alacaktır.

Arkeoloji, sömürgecilik sonrası teori ve sosyal teori arasındaki kesişimler on yıllardır araştırılıyor olsa da, Antakya çalışmaları, alanımızın disiplinlerarasılığı açısından hâlâ yeterince gelişmiş değildir. Bu nedenle konuşmam, Antakya’nın mirasına ve halkının günümüz gerçeklerine dair yeni bakış açıları sunmak için disiplinler ötesi bir yaklaşım öneriyor.